موزیک

بهزاد دینی | انسانیت و بازیگری بهزاد دینی از بازیگران جدی سینمای ایران است که توانسته با مطالعه و تمرین در تربیت حس خود پیشرفت چشمگیری داشته باشد. دینی با استفاده از مطالعات استانیسلاوسکی و استراسبرگ در ادغام متد مختص به خود موفق بوده و برای رسیدن به نقش به عنوان یک نقاش، بازیگر، تصویری را در ذهن خود مجسم می کند که بُعد جدیدی از کاراکتر – شخصیت به دست می آید. دینی از هنرمندان چند بُعدی است؛ به این معنا که او نقاشی هم می کند و دستی بر فیلمنامه نویسی دارد. نقاشی‌های بهزاد دینی اگرچه به گفته خودش حال و هوای انزوا طلبی و رنجی از سکوت شخصی است اما به باور من این استعداد باعث شده او به نقش‌ها با زاویه‌ای مختص به خود نگاه کند. اخیرا نیز فیلم‌نامه ای با نام «انجام» نوشته که به لحاظ تکنیک در فرم و محتوا حرف تازه‌ای در سینمای کوتاه ایران دارد. گفت و گو با این بازیگر خوش آتیه سینمای ایران قطعا برای علاقه مندان به سینما و به خصوص رشته بازیگری جذاب و مفید است. انسان از دینی درباره چگونگی شکل گیری علاقه‌اش به بازیگری پرسیدیم: چون احساس می کنم تنها موجودی که می تواند به صورت افقی و عمودی انرژی را پرتو افکنی کند و مخاطب و اطرافیان خودش رو تحت تاثیر قرار بدهد انسان است و تا جایی که علم پیشرفت کند و ما به آن شبیه سازی برسیم مانند هنر موشن کپچر که بازیگران از طریق تزریق احساسات به کاراکترهای خیالی باعث انتقال آن به تماشاگر / مخاطب می شوند، حس می کنم بازیگری تنها عرصه‌ای است که می تواند این موجود همواره ناشناخته را به چالش بکشد. با کشف و پیدایش متاورس و فشار اقتصادی و سیاسی باید گفت هنرمند چه از گذشته، از دوران آیین‌ها گرفته و دوران نئو کلاسیک و الیزابتی تا دوران اکنون، مدرن و پست مدرن, ...ادامه مطلب

یادداشت های زیرزمینی | بیماری انسانیت یادداشت های زیرزمینی با ترجمه علی مصفا روانه ی بازار شده است تا بار دیگر به ما ثابت شود، داستایوفسکی دانشمندی است که از هر نویسنده ای بیشتر و بهتر روان خود را بازجویی کرده. کتاب به دو بخش اصلی “زیر زمین” و “از برف نمناک” تقسیم می شود. در بخش ابتدایی چرایی مطرح می شود و در بخش دوم چگونگی به نمایش گذاشته شده است. حدود ۴ سالی می شود که ترجمه پیشین کتاب را از حمید رضا آتش بر آب خواندم و تاثیری که بازخوانی آن با ترجمه ای دیگر بر من داشت به مراتب بیشتر بود. یکی از خاصیت های داستایوفسکی این است که انسان می تواند در فاصله زمانی های گوناگون به آن رجوع کند و هربار تجربه خود را با تجربه نویسنده مقایسه نماید و نتیجه تامل برانگیزی بگیرد. خود روان درمانی داستان گوشه گیری انسانی است پویا یا بهتر است این طور بگوییم چگونه می شود که انسانی پویا تبدیل به بیماری روانی و گوشه گیر می شود؟ فروید بارها در یادداشت های خود ذکر کرده است که بسیاری از آموزه های روانی خود را با خوانش داستایوفسکی فرا گرفته؛ این به آن معنی است که خودآزمایی ناخودآگاهانه داستایوفسکی فرصتی پژوهشی برای دانشمندی چون فروید است. فرصتی که به نظر من جامعه الان ما بشدت باید از آن استفاده کند. خوانش داستایوفسکی مانند خوانش روان خود است. روانی رنجور و رنج دهنده که با آزاردادن خود دیگران را نیز آزار می دهد. به بخشی از داستان رجوع می کنیم آنجا که شخصیت قصه در مجلسی که دیگران روی او حساب نمی کردند وارد شده و چگونگی رفتار او با دیگران را می بینیم که این قسمت از داستان در بخش “از برف نمناک” روایت می شود. موضع شخصیت در این موقعیت کاملا مشخص است، اثبات حقیقت خ, ...ادامه مطلب