درباره سینما | لذت سوگواری

سینما عرصه خیال پروری به قامت تصویر است. این پرورش با شکفتن در تئاتر آغاز می‌شود؛ جایی که یک باکسِ تاریک، ذهن بیننده را درگیر درام می‌کند و نتیجه هنرمندی بازیگران در صحنه، شخصیت خواهد شد. وقتی این پرورش را از لنز دوربین ببینیم دیگر نمی‌توانیم «داگویل» بازی فون‌تریه را تحمل کنیم چرا که لذت دوربین به بیرون از باکس کشیده شده نه داخل آن. جریان قصه‌گویی در «پدرخوانده» کاپولا برایمان لذت بیشتری دارد که روی صفحه خوانده شود اما باید باور کنیم این قصه‌گویی مخصوصا در بخش اولش از سوی کاپولا منحصر به فرد و...

نوشته درباره سینما | لذت سوگواری اولین بار در روزنامه اینترنتی برداشت بلند. پدیدار شد.