ساناز اسدپور | گفت و گو با بازیگر نسل جوان

ساناز اسدپور | گفت و گو با بازیگر نسل جوان

ساناز اسدپور متولد اصفهان و اولین تجربه‌ بازیگری‌اش در تئاترهای فرشچیان و تالار هنر بوده و بعد از آن در فیلم کوتاهی به نام «یک زن و یک مرد» جلوی دوربین رفته است. اسدپور حقوق خوانده و همواره باور داشته است تحصیل در این رشته راهی نبوده که انتخاب قلبی‌اش باشد به همین دلیل فعالیت در رشته بازیگری را به صورت آکادمیک با شرکت در کلاس‌های بازیگری ادامه داده است. او که درگیر کلیشه اجتماعی قالب کشور، مخالفت پدر با فعالیت‌های هنری فرزند، شده بود به بهانه ادامه تحصیل در رشته حقوق به تهران سفر کرد تا به نوعی این دو موضوع را بتواند کارگردانی کند. بازیگری را زیر نظر رضا بهبودی، پیام دهکردی، هوتن شکیبا، نوید محمد زاده و… گذرانده است. او در سال ۹۶  فیلم سینمایی «شاه کش» به کارگردانی وحید امیرخانی بازی کرد. گفت و گو با این بازیگر نسل جوان سینمای ایران خواندنی و تجربه خوبی برای علاقه مندان به این رشته هنری خواهد بود.

بازیگری

از اسدپور درباره بهترین تجربه بازیگری‌اش پرسیدیم. من نقشم را در فیلم کوتاه «یک زن و یک زن» را خیلی دوست داشتم و ۶ ماه برای رسیدن به آن کاراکتر تلاش کردم. هدفم در بازیگری هم همواره همین بوده است، البته شاید این حرفم کلیشه‌ای باشد اما لذتی است که شخص از ساختن و خراب کردن، ایده پردازی و… مجموعه‌ای را تشکیل می دهد که به یک باره حال شخص خوب می شود و بازیگر وقتی مشغول تمرین است یک چیز دیگری از وجود شخص بیرون زده یا وجود داشته و به واسطه این حرفه کشف شده است. هدفم در واقع بیشتر لذت بردن است البته قطعا دیده شدن و مطرح بودن هم جز اون هدف‌هایی است که هر بازیگری در زندگی‌اش دارد.

شخصیت و کاراکتر

درباره تفاوت شخصیت و کاراکتر در فیلمنامه برای بازیگر با اسدپور گفت و گویی داشتیم. در تیپ یا همان کاراکتر معمولا یک مسیر گرفته می شود در بازی، بدن، بازی با صورت، بیان و… اما در بازیگری شخصیت، بازیگر مجبور است ویژگی‌هایی را برای آن نقش پیدا کند که توی بازیگری تیپ نیست آن ویژگی‌ها از راه‌های مختلفی تولید می شود مثلا من برای مونولوگم در کافه‌ای می نشینم و آدم‌ها را نگاه می کنم و اون سوژه‌ای که مد نظرم هست رو پیدا می کنم، توی مترو، سرکار و… با نگاه کردن به آدم‌ها توجه به ژست بدنی‌شان می توان آن ویژگی خاص را برای شخصیت کشف کرد. مهم‌تر از همه چیز سطح مطالعه یک بازیگر است که می تواند او را در کشف و شهود ویژگی‌های روانشناسانه آدم‌ها یاری کند.

چهره

معیارهای زیبایی شناسی از نظر بصری به کارگردانان این ابزار را می دهد که برای فیلم‌نامه شان چهره‌ای انتخاب کنند که از نظر جذابیت بصری در دسته بندی قابل پذیرشی قرار گیرد در این مورد با اسدپور گفت و گو کردیم. در سینمای ایران زیبایی چهره نسبت به سینمای غرب و هالیوود از اهمیت بیشتری برخوردا است، این موضوع به صورت شخصی اگر قرار باشد من کارگردان باشد معیارهای زیبایی شناسانه من چیز دیگری است و زیبایی چهره در مدیوم سینما برایم مهم نیست اما از لحاظ فضای کاری در کشورمان به آن اهمیت داده می شود البته باز هم می توان تفاوت قائل شد که ما می خواهیموارد سینمای تجاری شویم که ظاهر از روایت فرمیک مهم‌تر است یا می خواهیم مقوله هنر برای هنر را پیش بگیریم.

گوزن

به عنوان پایان بندی از اسدپور خواستیم حرفی به یادگار برای هم‌نسلان و علاقه مندان به این حرفه بزند. امیدوارم همه کسانی که برای این حرفه خاک صحنه را می خورند روزی نتیجه زحماتشان را ببینند؛ عمیقا دوست دارم که صنفی تشکیل شود و قانونمندی شکل بگیرد که بچه هایی که لیاقتش را دارند دیده شوند. مهمتر از همه چیز درآمد و شغل برای علاقه‌مندان به این حرفه است که درواقع مانند بنزین باری ماشین عمل می کند. اقتصاد برای هنرمند مهمتر از کشف او از طرف نهادها است. هنر از اقشاری است که مورد بی قانونی، بی امتیازی و بی حقوقی قرار گرفته است؛ بیمه نامشخص، درآمد نامشخص و… . غم نان مانند فیلم لانتیموس «کشتن گوزن مقدس» همواره گریبان گیر هنرمندان است.

نویسنده: علی رفیعی وردنجانی

نوشته ساناز اسدپور | گفت و گو با بازیگر نسل جوان اولین بار در روزنامه اینترنتی برداشت بلند. پدیدار شد.