موزیک

فاطمه قائدی | دوران کلاسیک هنر گذشته است فاطمه قائدی هنرمندی است که بُعد جدیدی از عالم خیال را در آثارش خلق کرده که سر آغازش تجربه زیستی وی در بستر خیال است. مسئله من به عنوان یک علاقه مند به نقاشی و تجسم خیال در قالب رنگ‌ها با مطالعه سرگذشت آکیرا کوروساوا فیلم ساز نجیب ژاپنی آغاز می شود که نقاش بودن در تک تک قاب‌های آخرین اثرش «مادادایو» دیده می شود. بعد‌ها به طور مفصل راجع به آن فیلم خواهم نوشت اما در حال حاضر قاعدی نقاشی است که من را به طور ناخواسته به یاد این فیلم ساز ژاپنی می اندازد. نقاشی‌های او فارغ از حس هرمونوتیک فردی که القا می کنند توان این را دارند که به طور گسترده شعری را روایت کنند که برای جاهای خالی سروده شده است. با این هنرمند گفت و گویی داشتیم که برای علاقه مندان به هنر نقاشی می تواند جذاب باشد. کودکی یک نقاش از فاطمه قائدی درباره چگونگی علاقه‌ مندی‌اش به نقاشی و شروع حرفه‌ای این هنر پرسیدیم. از زمانی که به یاد می آورم نقاشی می کنم. همواره در قرنی زیسته ام که تمامی هراس های دنیا را به خود دیده ام جز اینکه دست هایم را که برایم زبان گفتگو و خلق است از دست بدهم. دستان یک نقاش مانند دوربین برای خلق یک اثر سینمایی است. در واقع این دستان یک نقاش هستند که زاویه دید و نماها در نقاشی را خلق می کنند. همواره این نگرانی در من بوده است که آن هم نشات گرفته از علاقه و حس ذاتی‌ام به نقاشی است اما به طور حرفه‌ای مدتی را در آموزشگاه‌های مختلف به تدریس می پرداختم و بعد از آن یک سلسله اتفاقاتی در زندگی من باعث شد به خارج از کشور سفرم کنم تا بتوانم اندیشه‌ام و آنچه که در سر به عنوان تخیل می پرورانم را پرورش دهم. رفتن با فاطمه قائدی درباره چرایی سفرش به ترکیه و اهد, ...ادامه مطلب