سروده ای از ‫لينا روزبه حيدری‬ : يک رنگم

‫‬
يک رنگم‬

*

‫‫‫‬

‫‫‬
‫ گهی خندم به اين تفکيک های رنگ و بی رنگم‬
‫ گهی گريم ميان گنگی زنهار اين ننگم‬
‫ ‬
‫ گهی ساکن، گهی جاری، گهی ماتم، گهی خواری‬
‫ گهی زندانی و شادم، گهی آزاد و دلتنگم‬
‫ ‬
‫ گهی در چاوش درمانده يک نور شبگردم‬
‫ گهی يک خنجر خونين خشم ناب در چنگم‬
‫ ‬
‫ گهی خشم ام ز جنس آتش و پولاد و آهندخت‬
‫ گهی آرام ز جنس اطلس طاووس صدرنگم‬
‫ ‬
‫ گهی زخمم، گهی مرحم، گهی دردم، گهی ناسور‬
‫ گهی در صلح با خويشم، گهی با خويش در جنگم‬
‫ ‬
‫ گهی يک ساقه کوچک، ميان باغ بی رحمی‬
‫ گهی در استقامت از تبار صخره و سنگم‬
‫ ‬
‫ نقاب روح بشکستم، رها از سلطه رندان‬
‫ ولی در اختلاط بودن خود، صاف و يکرنگم‬
‬

‬

‫لينا روزبه حيدری