سروده ای از رازق فانی : نیا تا من فقط تصویر فانی شم

نیا تا من فقط تصویر فانی">فانی شم

.

نمیخواهم به تو نزدیک تر گردم
نمی خواهم بفهمی علت دردم

اگر چه شمع من سوزان و تب دار است
خودم خاموش و بی شعله خودم سردم

نمیخواهم دگر تاریک تر گردم
خودت را گم کنی در مردمک هایم

نیا باور کنم سطری ز یک شعرم
نیا باور کنم با خویش تنهایم

نمیخواهم به من نزدیک تر گردی
بگیری دستم و جسمت به من بخشی

ببویی پیکرم را حس کنی عطرم
شده مانند یک دنیا گل وحشی

مرا باور نکن اینها فقط شعرند
که چون گوری درونش خفته ام دیگر

ز بس از خود گریزانم که میدانی
گرفته خاک شعرم قصه را در بر

نیا تا من فقط تصویر فانی شم
که آسان میچکد اشکش ز نا کامی

که من همدوره نابودی احساس
من از جنس زخم و درد و بدنامی

رازق فانی