موزیک

پیمان قاسم‌خانی تنها نویسنده ایران است که گونه‌های مختلفی از ژانر کمدی را در سینمای ایران به رشته تحریر درآورده. نویسنده‌ای که علاوه بر شناخت بالا، کمدی را از طنز جدا می‌کند و موقعیتی می‌سازد تماما کمیک و نقادانه. توانمندی او در بازیگری باعث شده است تا هنگام نگارش متن بر تکنیک ایراد دیالوگ‌ها، میمیک‌ها و حالات روانی بازیگر تسلط کافی داشته باشد. «مارمولک» در کارنامه نویسندگی قاسم‌خانی نقطه عطفی است تکرار نشدنی؛ هرچند «شب‌های برره» از نظر پژوهشی و انتقادی در سطح بالایی قرار دارد اما این فیلم به کارگردانی: کمال تبریزی، تبدیل به هویت نویسنده شده. نویسنده در این اثر نشان می‌دهد که این موقعیت‌ و جبر جغرافیایی است که انسان را سعادت‌مند می‌کند و موضع درستی در روایت‌گری قصه‌اش می‌گیرد. تناقض شاکله فیلم‌نامه‌های قاسم‌خانی را تناقض می‌سازد. این ویژگی نه تنها تبدیل به مکتب این نویسنده شده بلکه لازمه سینمای کمدی نیز هست. به آدم‌های «شب‌های برره» دقت کنید تا اواسط قصه ویژگی‌های جدیدی در آن‌ها کشف می‌شود پس از آن تناقض موجود در اخلاق، کنش و واکنش نسبت به موضوعی جدید است که برای تماشاگر/مخاطب جذاب خواهد شد. «ورود آقایان ممنوع» علاوه بر اشاره ضمنی به جبر جغرافیایی، جهالت و ترس از افکار دیگران را نقد می‌کند. آنچه در تمام فیلم‌نامه‌های قاسم‌خانی، مشخصا این فیلم، باعث جاه‌طلبی در عرصه کمدی شده است، نقد اجتماعی با لحن طناز است. نقد ابزاری است برای تزریق رسانه‌ای اندیشه و کمدی ذاتا یک نقد اجتماعی تلطیف شده است. در «ورود آقایان ممنوع» موضوعی که مورد نقد قرار می‌گیرد عدم هم‌اندیشی و هم‌زیستی خانم و آقا در یک جامعه است. خانمی که اجازه تدریس یک آقا در مدرسه‌اش را نمی‌داده حالا مجبور به پذیرفتن , ...ادامه مطلب